Երիտասարդ խեծգետինը գնաց, գնաց և հանկարծ հանդիպեց խեծգետինների մի ընտանիքի: Այդ ընտանիքը շատ էր ցանկանաում առաջ քայլել: Նա նրանց օգնեց, որպեսզի նրանք կարողանան առաջ քայլել: Երիտասարդ խեծգետինը երջանիկ էր: Նա կանչեց ծեր խեծգետինին, և նրանք դարձան արտասովոր ընտանիք: Մինչև օրս էլ նա հպարտ առաջ է քայլում:
Мой папа работает преподавателем в университете.
Моя мама работает доктором в поликлинике.
Почему у пара есть чайник? Почему над этими вопросами мы ломаем голову? Почему у ручки есть дверь? Почему у стрелок есть часы?
Թե ինչ եղավ հետո…
Նոր հավատարիմ ընկերները
Երբ հսկիչը Ջեկոյին դուրս հանեց վագոնից, նա ընկավ գետնին և այդ ժամանակ գնացքը շարժվեց: Նա չհասցրեց մտնել ներս: Ջեկոն տեսավ, որ մի մեծ շուն ընկել է փոքրիկ փիսիկի ետևից և գնաց, որպեսզի օգնի փիսիկին: Թեկուզ նա շատ փոքր էր այդ շան համեմատ, բայց օգնեց այդ փիսիկին: Շատ զարմանալի է, թե այդքան փոքրիկ լինելով, ինչպես նա կարողացավ հաղթել այդպիսի մեծ շանը: Ջեկոն ասաց.
-Ողջյուն, լավ ես:
-Այո, դու ով ես:
-Ես Ջեկոն եմ, դու ով ես:
-Ես Նադյան եմ: Դու որտեղից հայտնվեցիր:
-Ինձ հանեցին, դուրս հանեցին վագոնից:
-Վագոնից:
-Այո:
-Բայց շանը չի կարելի մտնել վագոն:
-Այո:
Նրանք երկուսն էլ շատախոս էին և անդադար զրուցում էին իրար հետ: Դրսում սկսում էր մթնել, իսկ նրանք գիշերելու տեղ չունեին: Այդ ժամանակ այդ կողմերով անց էր կանում մի փոքրիկ արջուկ: Այդ արջուկը մոտեցավ և ասաց.
-Դուք ով եք: Ինչ եք անում այստեղ:
-Մենք գիշերելու տեղ չունենք, գիշերելու տեղ ենք փնտրում:
-Այդ դեպքում եկեք ինձ հետ: Ես ձեզ որպես հյուր կընդունեմ իմ տանը:
Գիշերեցին մինչև վաղ առավոտը: Ջեկոն ասաց.
-Ես պետք է գնամ իմ տիրոջը գտնեմ:
-Մենք էլ ենք գալիս:
Նրանք երեքով երկար ճամփա անցան, միշտ իրար օգնեցին ամեն ինչում: Վերջում, երբ գտան տատիկին Երևանում, նրանք պետք է իրար ցտեսություն ասեին, բայց քանի որ շատ էին մտերմացել իրար հետ, Ջեկոն չթողեց, որպեսզի նրանք գնան և տատիկին համոզեց, որ իրենց էլ թողնի ապրել իր տանը: Տատիկը համաձայնվեց, և նրանք ապրում էին իրար հետ հաշտ ու համերաշխ:
ՎԵ´ՐՋ:
ՄԱՐԻԱՄ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ 